13.02.2018

Decyzja Sądu w sprawie tzw. ryczałtów noclegowych


Akty prawne/Ewidencja

Uzasadnienie Uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2017 r. (sygn. akt III PZP 2/17) ostatecznie potwierdza dotychczasowe stanowisko TACHOLANDII w sprawie tzw. ryczałtów noclegowych.

Sąd Najwyższy w cytowanej uchwale potwierdził wprawdzie, że „pracodawca prywatny” ma prawo zastosować w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub umowie o pracę mniej korzystne niż w rozporządzeniu wykonawczym rozwiązania ale… ryczałt noclegowy powinien zostać tak ukształtowany, aby dawał rzeczywistą, a nie iluzoryczną możliwość zrealizowania noclegu przez pracownika.

Oznacza to, iż pracodawca ma obowiązek ustalenia ryczałtu noclegowego na poziomie odpowiadającym realnym kosztom jakie hipotetycznie musiałby ponieść pracownik korzystając z noclegu. Sąd Najwyższy stanął ponadto na stanowisku, że sądy powszechne mają obowiązek „dokonywać sprawdzenia, czy ustanowiony ryczałt orientacyjnie spełnia pokładane w nim oczekiwania”.

Na podstawie powyższego stwierdzić można, iż obniżenie przez pracodawcę ryczałtów za nocleg niesie ze sobą ryzyko kontroli wysokości przyjętych stawek ryczałtu ze strony sądu rozpoznającego sprawę podczas sporu sądowego z pracownikiem. W efekcie sąd może negatywnie ocenić wysokość ustalonych przez pracodawcę stawek ryczałtów. Z kolei wiązać się to może z zasądzeniem na rzecz pracownika należności z tytułu ryczałtów noclegowych tak aby były one adekwatne do faktycznych kosztów noclegu pracownika nawet gdyby pracownik nie poniósł takiego kosztu.

Zobacz również: